In het ‘Nederlands Zangersblad’ van oktober 1972 was het volgende artikel te lezen:
Steyler ‘Vriendenkring’
Limburg in Noorwegen, dat is wel een experiment. Noren hebben de reputatie formeel en gereserveerd te zijn, en niet tot grote uitbundigheid in staat. Niettemin heeft het Steyler Mannenkoor ‘Vriendenkring’ gedurende zijn concertreis van 14 – 18 september niet alleen enthousiasme ontmoet, maar zelfs vriendschap, iets waar ze in Steyl (’t sjonste plaetske) uiteraard wel gevoel voor hebben.
Dat het met de vocale organen ook wel goed zit heeft ‘Vriendenkring’ uitvoerig mogen bewijzen. Na even ‘ingezongen’ te hebben in de hal van het Raadhuis van Oslo, moest het koor o.l.v. Jan Verberne al meteen de eerste avond het leeuwendeel voor zijn rekening nemen van een concert in de aula van het Munch Museum. Een twintigtal nummers vergden het uiterste aan concentratie en stem-‘conditie’, maar de geoogste waardering was het waard.
Om het geestelijk contact met het bronsgroen eikenhout niet geheel te verliezen, was eerder op de dag al een bezoek gebracht aan de Nederlandse ambassade voor een serenade met Gegroet mijn Limburg en Piet Hein (zijn naam is klein, zijn daden benne groot).
Een iets ingekorte herhaling van het concert werd de 16e september in Drammen gegeven. De sfeer in deze Lutherse kerk was Noors: karige begroetingswoorden, eerbiedige stilte, geen applaus tussen de nummers. Maar dat de Limburgers toch indruk gemaakt hebben, bewees het applaus aan het eind van de uitvoering: vergrijsde Noren hadden dat nog nooit eerder meegemaakt.
Herkenbaar was de sfeer zondagmorgen in de katholieke kathedraal van Oslo, waar de Steylersen ontvangen werden door pastoor Vranken – inderdaad familie van de bekende Jossen. Ook de akoestiek was hier bijzonder goed. ’s Avonds werd vervolgens weer gezongen in een Lutherse kerkdienst; de vermoeidheid ging langzamerhand spreken, maar het succes was er niet minder om.
En daarbij had het meergemeld Limburgs vocaal orgaan zijn normale smering allang moeten ontberen: in Oslo is voor aanvaardbare prijzen geen bier te verkrijgen.Daartegenover stond dan weer een excursie naar een bierbrouwerij – om misverstand te voorkomen: een excursie uit vele, want er werden ook musea en fjorden bezocht.
En ook de lofwoorden kwamen uiteindelijk toch in meer dan de gangbare kwantums los, tijdens het slotdiner in het restaurant Ekeberg, vanwaar men Oslo in zijn feestverlichting (niet speciaal voor ‘Vriendenkring’) kon zien liggen. Een bestuurslid van de Noorse Zangersbond ventileerde nogmaals zijn verbazing over ‘applaus in een kerkdienst, en de (uitstekende) gastheer Lars Sveen, voorzitter van de Oslo Sangerforbund zei niet alleen 50 goede zangers te hebben leren kennen, maar ook 50 vrienden. Zodat de heer Janmaat ( volgens het Dagblad voor Noord- Limburg de voorzitter van alle Nederlandse zangers), die de reis had meegemaakt, op Schiphol kon concluderen: jullie hebben je naam eer aangedaan. Terecht, zolang we dat ‘kring’ uit ‘vriendenkring’ niet al te besloten mogen opvatten.
Klik op een foto om deze te vergroten.
